في عزائمهم، و ضعفة فيما ترى الأعين من حالاتهم، مع قناعة تملأ القلوب و العيون غنى، و خصاصة [1] تملأ الأبصار و الأسماع أذى).

در واقع آنها مردان قدرتمندى بودند كه مى‌توانستند زروزيور دنيا را براى خود فراهم سازند؛ اما بى‌اعتنايى به مظاهر مادّى، به آنها اجازه نمى‌داد كه به دنبال اين امور بروند، امورى كه سرچشمه كبر و غرور و خودخواهى و خودپسندى است.

(1). «خصاصه» از «خصاص» بر وزن «اساس» گرفته شده و در اصل به معناى شكافى است كه در ديوار خانه به وجود مى‌آيد سپس به فقر كه موجب شكاف در زندگى است اطلاق شده است.