مثلاته‌ [1]).

گروهى- همچون فرعون و فرعونيان را در ميان امواج خروشان آب غرق كرد و بدنهاى بى‌جان آنها طعمه ماهيان دريا شد. گروهى را با زلزله‌هاى شديد و كوبنده و سپس بارانى از سنگ به ديار عدم يا به اعماق زمين فرستاد و شهرهاى آنها چنان زير و رو شد كه جز تل خاكى باقى نماند؛ همانند قوم لوط و گروهى را با طوفان چنان درهم شكست كه افراد قوى‌پيكر آنها در برابر تندباد همچون پر كاه به هرسو پرتاب مى‌شدند مانند قوم عاد و گروهى را گرفتار صاعقه‌ها كرد كه در يك چشم برهم زدن بيش از خاكسترى از آنها باقى نمانده بود، همان‌گونه كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: « «فَكُلًّا أَخَذْنا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِ حاصِباً وَ مِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّيْحَةُ وَ مِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِهِ الْأَرْضَ وَ مِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنا وَ ما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» ما هريك از آنان (سركشان و مستكبران) را به گناهشان گرفتيم بر بعضى از آنها طوفانى از سنگريزه فرستاديم و بعضى از آنها را صيحه آسمانى (صاعقه) فروگرفت و بعضى ديگر را در زمين فروبرديم و بعضى را غرق كرديم خداوند هرگز به آنها ستم نكرد آنها خودشان بر خويش ستم كردند». [2]

سپس مى‌فرمايد: «و از قبرهاى آنها و خوابگاهشان در زير خاك پند گيريد و به خدا از آثار شوم كبر پناه بريد، آن‌گونه كه از بلاها و مشكلات روزگار به او پناه مى‌بريد»؛ (و اتّعظوا بمثاوي‌ [3] خدودهم، و مصارع جنوبهم، [4] و استعيذوا باللّه من لواقح‌ [5]

[1]. «مثلات» جمع «مثله» بر وزن «عضله» به معناى عقوبت و مجازات و از جمله عذابهايى است كه بر امتهاى پيشين نازل شده آنچنان‌كه به صورت ضرب المثل درآمده است.

[2]. عنكبوت، آيه 40.

[3]. «مثاوى» جمع «مثوى» از ريشه «ثواء» به معناى اقامت گزيدن مكانى گرفته شده است، بنابراين مثوى به معناى منزلگاه و مكان و مثاوى به معناى امكنه است.

[4]. «جنوب» جمع «جنب» بر وزن «جمع» در اصل به معناى پهلو و كناره است.

[5]. «لواقح» جمع «لاقح» به معناى باروركننده از ريشه «لقاح» به معناى بارورشده گرفته شده است و در جمله بالا اشاره به عوامل پيدايش كبر و غرور است.