تقاضايى كه پذيرفته نمى‌شود داشته باشيد امروز آنچه از اعمال صالح و توبه از گناه مى‌خواهيد انجام دهيد.

در ادامه همگان را به سفر آخرت و آمادگى براى اين سفر طولانى و پرخطر متوجه مى‌كند و مى‌فرمايد: «شما همچون رهروانى هستيد در حال كوچ كردن از خانه‌اى كه خانه شما نيست (بلكه سرايى است ناپايدار و منزلگاهى است در مسير راه)»؛ (و أنتم بنو سبيل، على سفر من دار ليست بداركم).

سپس مى‌افزايد: «فرمان كوچ به شما اعلام شده و دستور تهيّه زاد و توشه (از اين سرا) نيز به شما داده‌اند»؛ (و قد أوذنتم منها بالإرتحال، و أمرتم فيها بالزّاد).

در بعضى از آيات قرآن و در بسيارى از روايات اين تشبيه گويا براى سراى آخرت و دنيا و ساكنان اين جهان ديده مى‌شود كه انسانها را به مسافرانى شبيه كرده‌اند كه به سوى سرمنزل مقصود در حركتند و در راه به منزلگاهى رسيده‌اند كه بايد چند روزى در آن توقف كنند و زاد و توشه و مركب فراهم سازند و از آنجا به راه خود ادامه دهند. زاد و توشه چيزى جز تقوا و مركب راهوار چيزى جز ايمان نيست. آنها كه در تهيه آن كوتاهى كنند، در راه مى‌مانند و هلاك مى‌شوند و هرگز به مقصد نمى‌رسند. قافله‌سالاران انبيا و اوصيا هستند كه فرياد «الرحيل» (كوچ كنيد) را برآورده و نداى زاد و توشه را آماده سازيد سر داده‌اند، هرچند گروهى در خوابند يا بيدارند و گوش شنوا ندارند و بانگ و نداى آنها را نمى‌شنوند.

قرآن مجيد مى‌گويد: « «وَ إِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دارُ الْقَرارِ» سراى آخرت، سراى جاويدان است». [1] و نيز مى‌فرمايد: « «وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى‌» و زاد و توشه تهيه كنيد كه بهترين زاد و توشه پرهيزكارى است». [2]

(1). غافر، آيه 39.

(2). بقره، آيه 197.