است. در واقع خداوند ميان نعمتهاى مادى و معنوى اين جهان و مادى و معنوى آن جهان را براى پرهيزگاران جمع مى‌كند و جمله‌هاى بالا هركدام اشاره به يكى از اين نعمتهاست.

جمله «اصطنعها لنفسه» يا اشاره به اين است كه خداوند منزلگاه خاص آخرت را براى خاصّان خويش آفريده يا از قبيل تعبيراتى همچون «بيت الله» و «شهر اللّه» است كه اشاره به عظمت و اهميّت آن سراست.

سپس در شرح اوصاف اين جايگاه ويژه مى‌فرمايد: «همان جايى كه سايه‌اش از عرش خداست و نور و روشنايى‌اش جمال اوست، زائرانش فرشتگان و يارانش پيامبران خدا هستند»؛ (ظلّها عرشه، و نورها بهجته، و زوّارها ملائكته، و رفقاؤها رسله).

راستى چه جايگاه والايى است جايى كه مافوق زمين و آسمان و در سايه عرش خداست. پرتو انوار الهى آن را روشن كرده و فرشتگان او هردم به زيارت انسان مى‌آيند و او با پيامبران بزرگ همنشين است. اوصافى كه شنيدنش انسان را به وجد مى‌آورد، پس ديدنش چگونه خواهد بود.

قرآن مجيد نيز مى‌گويد: « «وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً» و كسانى كه خدا و پيامبر را اطاعت كنند (در روز رستاخيز) همنشين كسانى خواهند بود كه خدا نعمت خود را بر آنان تمام كرده؛ از پيامبران و صديقان و شهدا و صالحان و آنها رفيق‌هاى خوبى هستند». [1]

در ادامه اين سخن كه امام عليه السّلام دعوت به تقوا كرد و آثار بسيار گران‌بهاى آن را بيان فرمود در يك نتيجه‌گيرى روشن مى‌فرمايد: «حال كه چنين است به سوى معاد (با اعمال صالح) سبقت جوييد و بر اجل پيشى گيريد (و پيش از آنكه فرصتها از دست برود و عمر به پايان برسد از آن بهره برداريد و زاد و توشه بيندوزيد»؛ (فبادروا المعاد، و سابقوا

[1]. نساء، آيه 69.