من در برابر قريش و كسانى كه آنان را يارى مى‌دهند از تو استعانت مى‌جويم (و شكايت پيش تو مى‌آورم) آن‌ها پيوند خويشاوندى مرا قطع كردند و مقام و منزلت عظيم مرا كوچك شمردند و براى مبارزه با من در غصب چيزى كه حق من بود، همدست شدند (به اين هم اكتفا نكردند) سپس گفتند: بعضى از حقوق را بايد گرفت و پاره‌اى را بايد رها كرد (و اين از حقوقى است كه بايد رها سازى)» (اللّهمّ إنّي أستعديك‌ [1] على قريش و من أعانهم! فإنّهم قطعوا رحمي، و صغّروا عظيم منزلتي، و أجمعوا على منازعتي أمرا هو لي. ثمّ قالوا: ألا إنّ في الحقّ أن تأخذه، و في الحقّ أن تتركه).

اين عبارات به وضوح نشان مى‌دهد كه امير مؤمنان على عليه السّلام خلافت را حق خود مى‌دانست؛ هم به دليل اين كه از همه شايسته‌تر بود و هم براى اين كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله در جريان غدير، او را به اين مقام منصوب داشت و بارها بر آن تأكيد فرمود؛ ولى عاشقان جاه و مقام دست به دست هم دادند و نه تنها حكم پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و حكم عقل را كنار گذاردند، بلكه كارهايى انجام دادند كه مصداق روشن قطع رحم بود؛ و عجب‌تر اين كه به اين حق، معترف بودند؛ ولى مى‌گفتند: از حقوقى است كه بايد از آن صرف نظر كنى؛ زيرا شرايط به دست آوردن آن فراهم نيست.

تعبير به قطع رحم يا به سبب اين است كه آن‌ها براى اولويت خود در امر خلافت، استدلال به خويشاوندى پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى‌كردند و امام عليه السّلام مى‌فرمايد: من از شما نزديك‌ترم (همان طور كه در عبارات گذشته خوانديم) و يا اشاره به اين است كه آن‌ها نه تنها خلافت را كه حق من بود اخذ كردند، بلكه مرتكب اهانت‌ها و جنايت‌هايى شدند كه مصداق واضح قطع رحم بود.

[1] «استعديك» از ماده «استعداء» به معناى يارى طلبيدن و شكايت پيش كسى بردن است.