خطبه 165 [1] و من خطبة له عليه السّلام يذكر فيها عجيب خلقة الطاووس‌

از خطبه‌هاى امام عليه السّلام است كه در آن از شگفتى‌هاى آفرينش طاووس پرده برداشته است.

خطبه در يك نگاه‌

اين خطبه را مى‌توان به چهار بخش تقسيم كرد:

در بخش اوّل، امام عليه السّلام به سراغ عجايب كائنات و شگفتى‌هاى آفرينش، به ويژه‌

[1]. سند خطبه:

«زمخشرى» از دانشمندان قرن ششم، بخش مهمى از اين خطبه را در كتاب «ربيع الابرار» خود نقل كرده است. او در اين كتاب، بسيارى از كلمات و سخنان آن حضرت را با تفاوت‌هايى روايت مى‌كند؛ به گونه‌اى كه معلوم مى‌شود از منبعى غير از نهج البلاغه گرفته؛ هر چند بعد از «سيّد رضى» مى‌زيسته است او به قدرى نسبت به شيعه بدبين بود كه بسيار بعيد بود كتب شيعه را منبع تحقيقى خود قرار دهد. «ابن اثير» نيز در كتاب «نهايه» واژه‌هاى پيچيده اين خطبه را تفسير كرده و مجموعه تعبيراتش نشان مى‌دهد كه آن را از منبع ديگرى گرفته است؛ زيرا واژه‌هايى را ذكر نموده كه مطابق نقل سيّد رضى در اين خطبه نيست.

(مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 400).