نكته‌

هر قدر در آمار گناهان و برخوردهاى خشونت‌آميز اجتماعى بيشتر مطالعه كنيم، هر اندازه پرونده‌هاى كيفرى و حقوقى را زير و رو كنيم، به عمق اين گفتار پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله كه فرمود: «حبّ الدّنيا رأس كلّ خطيئة؛ دنيا پرستى سر چشمه همه گناهان است»، آشناتر مى‌شويم.

جالب اين كه اين سخن را نه فقط پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله فرمود، بلكه از پيشوايان بزرگ ديگر همچون امام صادق و امام سجاد عليهما السّلام نيز نقل شده و در حديثى نقل شده است كه پيامبران پيشين نيز روى اين مطلب تأكيد كردند. [1] و اگر درست دقّت كنيم عمده‌ترين مظاهر دنيا پرستى را مى‌توان در سه چيز خلاصه كرد: حبّ مال، حبّ جاه و حبّ شهوت.

هيچ جامعه‌اى به فساد كشيده نشد و هيچ جنگى در عالم رخ نداد، مگر به علت يكى از اين سه چيز. بنابر اين هرگاه بخواهيم اصلاحات را در جوامع اسلامى شروع كنيم بايد از مبارزه با دنيا پرستى شروع كنيم.

اين موضوع در جوامعى كه از حالت فقر، ناگهان به غنا مى‌رسند؛ ظهور و بروز بيشترى دارد؛ همچون جامعه اسلامى در قرون نخستين؛ زيرا قبل از بعثت پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فقر شديدى همه مردم آن محيط را فرا گرفته بود؛ ولى فتوحات و غنايم ناگهان وضع را

[1] مرحوم كلينى در جلد دوّم اصول كافى، صفحه 317 در باب «حبّ الدنيا» حديثى از امام سجاد عليه السّلام نقل مى‌كند كه ريشه‌هاى هفت گانه گناه در آن تشريح شده و در آخر آن آمده:

«فقال الأنبياء و العلماء بعد معرفة ذلك: «حبّ الدّنيا رأس كلّ خطيئة».