ج) بى ارزش بودن زندگى دنيا؛ د) تكاليفى كه بر حاكمان واجب است؛ 8. مزامير دعا براى گنهكاران (بايد توجه داشت كه اكثر اين مزامير منسوب به داوود عليه السّلام است؛ نه همه آن‌ها). [1]

2. نغمه داوودى‌

از بعضى آيات و روايات استفاده مى‌شود كه حضرت داوود عليه السّلام نغمه بسيار زيبايى داشت؛ آن گونه كه نه تنها انسان‌ها مجذوب صوت زيباى او مى‌شدند، بلكه هنگامى كه در محراب عبادت مشغول مناجات مى‌شد، پرندگان نيز مى‌آمدند و در كنار يا بر بدن او مى‌نشستند.

و از آن جا كه بهشت، كانون بهترين‌هاست در خطبه مزبور نقل شده كه داوود عليه السّلام قارى اهل بهشت است.

«ابن ابى الحديد» نيز به روايتى اشاره مى‌كند كه همين معنا را در بر دارد؛ مى‌گويد:

«ورد في الخبر: داود قارى‌ء أهل الجنّة؛ داوود عليه السّلام قارى بهشتيان است».

3. زهد انبيا

در اين كه چرا اين پيامبران بزرگ اين گونه زندگى را بر خود تنگ مى‌گرفتند، به طورى كه براى هيچ يك از ما قابل تحمل نيست سخنى داريم كه در پايان خطبه پس از شرح زهد پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله بيان خواهد شد.

(1) اقتباس از: قاموس كتاب مقدّس، نوشته مسترهاكس.