نكته‌ها

1. مزامير داوود عليه السّلام‌

«مزامير» جمع «مزمور» به معناى سرودهايى است كه با آهنگ مخصوص خوانده مى‌شود و مزامير داوود عليه السّلام اشعار روحانى، مناجات‌ها و پند و اندرزهايى بود كه حضرت داود عليه السّلام با صداى زيبايش مى‌خواند تا بر دل‌ها بهتر نشيند. [1] مزامير داوود عليه السّلام كه الآن جزء كتب اهل عتيق است از پنج كتاب تشكيل شده و در آخر هر قسمت، لفظ «آمين» تكرار شده است و اغلب بر آنند كه اين لفظ را جمع كنندگان كتاب در آخر هر كتاب افزوده‌اند (بايد توجه داشت مزامير فعلى موجود در كتاب مقدس، كلمه آمين ندارد).

به هر حال، كتاب اوّل 41 مزمور است؛ كتاب دوّم 31؛ كتاب سوّم و چهارم هر يك 17 مزمور و كتاب پنجم داراى 44 مزمور مى‌باشد.

محتوا و مفاهيم مزامير در يك جمع بندى در عناوين زير خلاصه مى‌شود:

1. مزامير حمد و تسبيح كه شامل تعدادى مزمور است.

2. مزامير شكر كه در برابر الطاف الهى نسبت به اشخاص گفته شده است.

3. مزامير مربوط به توبه.

4. مزامير سياحت (درباره سرگذشت كسانى كه مشمول عنايت يا غضب خداوند شدند).

5. مزامير تاريخى كه در مورد الطاف و رحمت خداوند درباره قوم بنى اسرائيل است.

6. مزامير نبوّتى كه بر اساس وعده خدا به داوود عليه السّلام و فرزندان اوست.

7. مزامير تعليمى كه شخص داود عليه السّلام را به امورى سفارش مى‌كند:

الف) خصايص عادلان و ويژگى‌هاى شريران؛ ب) مقدّس و پاك بودن شريعت الهى؛

[1] اين واژه، گاهى جمع «مزمار» به معناى نى نيز نقل شده است.