مشمول عنايت فرمايد و گاه در خواب فرو رود و از آن‌ها غافل شود.

جمله «لم ينته إليك نظر ...» اشاره به اين است كه نه علم و دانش انسان احاطه به ذات پاك او پيدا مى‌كند- چرا كه ذاتش نامحدود است- و نه چشم ظاهر او را مى‌بيند؛ چرا كه نه جسم است و نه جهت دارد و نه رنگ؛ ولى او گردش چشم‌ها را مى‌بيند و كوچك‌ترين اعمال را حساب مى‌كند.

منظور از «أخذت بالنّواصي و الأقدام»- با توجه به اين كه «نواصى» جمع «ناصية» به معناى موهاى جلوى سر است و «اقدام» جمع «قدم» به معناى پاها است- قدرت و غلبه خداوند بر همه كس و همه چيز است؛ زيرا هر گاه موى پيش سر انسان يا حيوانى را بگيرند و يا پاى كسى را ببندند، قدرت به طور كامل از او سلب مى‌شود.

سپس امام عليه السّلام براى اثبات اين اوصاف جمال و جلال و معرفى پروردگار متعال به سراغ جهان خلقت مى‌رود و از عظمت آن، سخن مى‌گويد؛ سخنى بسيار عميق و پر مايه؛ و نشان مى‌دهد جهانى را كه مى‌بينيم و درك مى‌كنيم با تمام عظمتى كه دارد در برابر آن چه نمى‌بينيم و درك نمى‌كنيم قطره‌اى در برابر درياست. مى‌فرمايد: « (خداوندا) آن چه از مخلوقات را مشاهده مى‌كنيم و از قدرتت در شگفتى فرو مى‌رويم و وصف عظمت سلطنت تو را بيان مى‌كنيم، چه اهمّيّتى دارد؟! در حالى كه آن چه از ما پوشيده و پنهان است و چشمانمان از ديدن آن قاصر و عقل ما در برابر دركشان ناتوان است و پرده‌هاى غيب ميان ما و آن‌ها فاصله افكنده، بس عظيم‌تر است» (و ما الّذي نرى من خلقك، و نعجب له من قدرتك، و نصفه من عظيم سلطانك، و ما تغيّب عنّا منه، و قصرت أبصارنا عنه، و انتهت عقولنا دونه، و حالت ستور الغيوب بيننا و بينه أعظم).

آرى، آن چه امروز مى‌بينيم- با آن كه علوم و دانش‌ها در مورد جهان آفرينش فوق العاده گسترش پيدا كرده است- در برابر آن چه نمى‌بينيم و درك نمى‌كنيم بسيار كوچك است. دانشمندان امروز از عوالمى خبر مى‌دهند كه كره زمين ما در برابر آن مانند نقطه‌