بخش سوّم‌

اعلموا، عباد اللّه، أنّ عليكم رصدا من أنفسكم، و عيونا من جوارحكم، و حفّاظ صدق يحفظون أعمالكم، و عدد أنفاسكم، لا تستركم منهم ظلمة ليل داج، و لا يكنّكم منهم باب ذو رتاج و إنّ غدا من اليوم قريب.

يذهب اليوم بما فيه، و يجي‌ء الغد لاحقا به، فكأنّ كلّ امرى‌ء منكم قد بلغ من الأرض منزل وحدته، و مخطّ حفرته. فيا له من بيت وحدة، و منزل وحشة، و مفرد غربة! و كأنّ الصّيحة قد أتتكم، و السّاعة قد غشيتكم، و برزتم لفصل القضاء، قد زاحت عنكم الأباطيل، و اضمحلّت عنكم العلل، و استحقّت بكم الحقايق، و صدرت بكم الأمور مصادرها، فاتّعظوا بالعبر، و اعتبروا بالغير، و انتفعوا بالنّذر.

ترجمه‌

: اى بندگان خدا بدانيد كه مراقبانى از خودتان بر شما گماشته شده و ديده بانانى از اعضاى پيكرتان، و نيز حسابدارانى راستگو مراقب شمايند كه اعمالتان و حتى شماره نفس‌هايتان را ثبت مى‌كنند. نه ظلمت شب تاريك شما را از آن‌ها پنهان مى‌دارد و نه درهاى محكم و فرو بسته. فردا به امروز نزديك است، امروز آن چه را در آن است با خود مى‌برد و فردا پشت سر آن فرا مى‌رسد (و به اين ترتيب، عمر به سرعت سپرى مى‌شود).

گويى هر يك از شما به سر منزل تنهايى و حفره گور خويش رسيده است. اى واى از آن خانه تنهايى و منزلگاه وحشت و جايگاه غربت. گويى نفخه صور و صيحه قيامت فرا رسيده، رستاخيز، شما را در بر گرفته و در صحنه دادگاه الهى حاضر شده‌ايد. باطل از شما