تعبيرات روزمرّه نيز به كار مى‌رود. مى‌گوييم حادثه به اندازه‌اى سنگين است كه انسان را پير مى‌كند؛ همان‌گونه كه در قرآن مجيد مى‌فرمايد: « «فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدانَ شِيباً»؛ اگر كافر شويد، چگونه خود را (از عذاب الهى) بر كنار مى‌داريد، در آن روز كه كودكان را پير مى‌كند؟!». [1] بعضى چنين پنداشته‌اند كه پير شدن اطفال در آن جا به معناى حقيقى آن است؛ نه معناى كنايى؛ ولى اين احتمال بسيار بعيد است؛ زيرا در آن روز طفلى كه محكوم به مجازات الهى باشد و بر اثر وحشت گرفتار پيرى زودرس شود، وجود ندارد.

(1) مزّمّل، آيه 17.