بخش سوّم‌

منه: قد شخصوا من مستقرّ الأجداث، و صاروا إلى مصائر الغايات. لكلّ دار أهلها، لا يستبدلون بها و لا ينقلون عنها.

و إنّ الأمر بالمعروف، و النّهي عن المنكر، لخلقان من خلق اللّه سبحانه؛ و إنّهما لا يقرّبان من أجل، و لا ينقصان من رزق. و عليكم بكتاب اللّه، «فإنّه الحبل المتين، و النّور المبين»، و الشّفاء النّافع، و الرّيّ النّاقع، و العصمة للمتمسّك، و النّجاة للمتعلّق. لا يعوجّ فيقام، و لا يزيغ فيستعتب، «و لا تخلقه كثرة الرّدّ»، و ولوج السّمع. «من قال به صدق، و من عمل به سبق».

ترجمه‌

: آنان از قرارگاه قبرها خارج مى‌شوند و به سوى آخرين منزل رهسپار مى‌گردند. هر يك از خانه‌ها (ى بهشت و دوزخ) ساكنانى دارد كه نه آن را به خانه ديگر تبديل مى‌كنند و نه از آن به جايى ديگرى انتقال مى‌يابند.

به يقين، امر به معروف و نهى از منكر، دو صفت از صفات خداوند سبحان است و عمل به آن دو نه از عمر كسى مى‌كاهد و نه روزى كسى را كم مى‌كند. كتاب خدا را محكم بگيريد؛ چرا كه رشته‌اى است مستحكم و نورى است آشكار؛ شفا بخش و پر منفعت است و سيراب كننده و فرو نشاننده عطش (تشنگان حقّ). تمسّك جويان را حفظ مى‌كند و نجات بخش كسانى است كه به دامنش چنگ زنند. كژى در آن راه ندارد تا آن را راست كنند و هرگز راه خطا نمى‌پويد تا به راه حقّش باز گردانند. خواندن و شنيدن مكرّرش سبب‌