خطبه 150 [1] و من خطبة له عليه السّلام يومى فيها إلى الملاحم و يصف فئة من أهل الضلال‌

از خطبه‌هاى امام عليه السّلام است كه در آن به حوادث آينده، اشاره مى‌كند و اوصاف گروهى از گمراهان را بيان مى‌دارد.

خطبه در يك نگاه‌

اين خطبه در واقع از سه بخش تشكيل مى‌شود. در بخش اوّل از گروهى سخن مى‌گويد، كه راه راست را رها كرده و به انحراف كشيده شده‌اند، سپس درباره رهبرى از اهل بيت عليهم السّلام سخن مى‌گويد كه با چراغى روشن در فتنه‌ها وارد مى‌شود و هدايت مردم را بر عهده مى‌گيرد، رهبرى كه گره‌ها را مى‌گشايد و ملت‌ها را آزاد مى‌سازد، كسى كه مدت‌ها از ديده مردم پنهان خواهد گشت و

[1] «سند خطبه» تنها سندى كه در كتاب مصادر نهج البلاغه براى اين خطبه آمده است كتاب المسترشد طبرى است كه بخش‌هايى از آخر اين خطبه را با تفاوت‌هايى نقل كرده و از روايت طبرى چنين بر مى‌آيد كه اين خطبه طولانى‌تر از آنچه مرحوم سيّد رضى نقل كرده، بوده است و مرحوم سيّد طبق برنامه‌اى كه دارد تنها به ذكر بخش‌هايى بسنده كرده است. (مصادر نهج البلاغه، جلد 2 صفحه 337).