زيرا اگر بخواهند ابوذر را مرد خدا و يا راستگوترين فرد روى زمين بدانند و عثمان را به عنوان خليفه مسلمين و معاويه را به عنوان صحابه ارج نهند جمع ميان اين دو غير ممكن است. لذا چون ديوار ابوذر را به اصطلاح كوتاهتر ديده‌اند شخصيت او را زير سؤال برده‌اند و گفته‌اند: ابوذر اعتقاد به مالكيت شخصى اموال نداشته و نوعى تفكر اشتراكى داشته است.

«زركلى» در كتاب «الاعلام» درباره او مى‌گويد: «و لعلّه أوّل إشتراكيّ طاردته الحكومات؛ شايد او اوّلين اشتراكى باشد كه حكومتهاى وقت او را طرد كرده‌اند» [1].

اين در حالى است كه ابوذر هيچ‌گاه سخنى كه نفى مالكيت شخصى كند بر زبان نراند، بلكه لبه تيز حمله او بر ثروت اندوزانى چون معاويه يا تقسيم كنندگان بى‌رويه همچون عثمان بود. و لذا در عصر «ابو بكر» و «عمر» كه در تقسيم بيت المال ملاحظاتى مى‌شد، سخنى نگفت.

بعضى مى‌گويند: در تعبيرات «ابوذر»، تعبير مال اللّه ديده مى‌شود از اين كلمه استفاده كرده‌اند كه او مالكيت خصوصى را نفى مى‌كرد، ولى تعبير «مال اللّه» در مورد «بيت المال» تعبير رايجى است.

مرحوم علامه امينى رحمه اللّه در جلد هشتم «الغدير» هنگامى كه تهمت اشتراكيّت را به ابوذر نقل مى‌كند مى‌گويد: «تعبير به مال اللّه در سخنان صحابه فراوان است» سپس چندين روايت را از «عمر» نقل مى‌كند كه همه آنها در كتاب اموال «ابى عبيده» آمده است در اين روايات «عمر» صريحا تعبير به مال اللّه كرده است.

امير مؤمنان على عليه السّلام نيز در روايات متعددى كه از آن حضرت نقل شده‌

[1] «الاعلام» «زركلى» ذيل كلمه «جندب».