به هر حال امام عليه السّلام در اين بخش نخست مى‌فرمايد: «گويا قومى را مى‌بينم كه چهره‌هاشان همچون سپرهاى چكش خورده است» (كأنّي أراهم قوما «كأنّ وجوههم المجانّ‌ [1] المطرّقة [2]»).

تعبير «كأنّي» (گويا من) در موارد متعددى از پيش گويى‌هاى امير مؤمنان على عليه السّلام آمده است و تعبير به «أراهم» (مى‌بينم آنها را) اشاره به شهود درونى و چشم بيناى باطن آن حضرت است كه از ماوراى قرن‌ها، حوادث آينده را مى‌ديد و از آن به طور دقيق حكايت مى‌كرد.

تشبيه صورت‌هاى آنها به سپرها، به خاطر آن است كه اين قوم داراى صورتهاى پهن و بزرگ هستند و توصيف به «مطرّقه» (چكش خورده) ممكن است اشاره به اين باشد كه بسيارى از آنها صورتى آبله گون داشتند كه دقيقا شبيه جاى چكش بر صفحه سپر است.

در ادامه اين سخن مى‌فرمايد: «آنها لباس حرير سفيد و رنگين مى‌پوشند و اسبهاى اصيل را يدك مى‌كشند» (يلبسون السّرق‌ [3] و الدّيباج‌ [4]، و يعتقبون‌ [5] الخيل العتاق‌ [6]).

[1] «المجانّ» جمع «مجنّ» و «مجنّة» به معنى سپر است.

[2] «المطرقة» از مادّه «طرق» (بر وزن برق) به معنى كوبيدن چيزى با چكش است يا كوبيدن به طور مطلق بنابر اين «مطرقه» به معنى چكش خورده مى‌باشد.

[3] «سرق» به معنى حرير گران قيمت يا حرير سفيد رنگ است و غالب ارباب لغت گفته‌اند اصل آن فارسى است (و از سره كه به معنى خوب و خالص است گرفته شده).

[4] «ديباج» به معنى پارچه‌هاى ابريشمين رنگين است و گاه به معنى هر گونه پارچه خوش نقش و نگار نيز استعمال مى‌شود اصل آن نيز فارسى است و از كلمه ديبا گرفته شده.

[5] «يعتقبون» از مادّه «اعتقاب» به معنى نگهدارى چيزى است و در اين جا اشاره به نگهدارى و يدك كشيدن اسبان چابك است.

[6] «عتاق» جمع «عتيق» به معنى هر چيز خوب و گرانبهاست و در مورد اسبهاى خوب و پر ارزش بكار مى‌رود.