خاندان فاسد و مفسد بنى اميّه برپا مى‌شود، چنان محكم خواهد شد كه به اين آسانى از جا كنده نمى‌شود.

جمله «تفرّقت بشعبها» گرچه ظاهرا سخن از پراكندگى شاخه‌هاى اين پرچم است، ولى در واقع منظور پراكنده شدن طرفداران آن در تمام بلاد اسلامى است.

سپس مى‌افزايد: اين پرچم (اشاره به طرفداران پرچم است) «شما را با پيمانه خود مى‌پيمايد (و با معيارهاى خود مى‌سنجد) و با دست‌هاى گشاده خويش شاخ و برگ شما را فرو مى‌ريزد!» (تكيلكم‌ [1] بصاعها، و تخبطكم بباعها). [2] اشاره به اينكه: آنها با معيارهاى خود شما را مى‌سنجند؛ هر كس با معيارشان هماهنگ باشد، مطلوب و آنها كه هماهنگ نيستند نامطلوبند.

اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور از جمله اوّل اين است كه آنها تمام مقدّرات شما را در دست مى‌گيرند و به هر كس آنچه بخواهند مى‌دهند.

جمله «تخبطكم بباعها»- با توجّه به اينكه «تخبط» در اينجا به معناى فروريختن برگ درخت با ضربات چوب است و «باع» به معناى دست‌هاى گشاده مى‌باشد- اشاره به اين است كه آنان تا آنجا كه دستشان مى‌رسد، شاخ و برگ شما را فرو مى‌ريزند و شما را به ضعف و ذلّت مى‌كشانند و اين است راه و رسم يك حكومت ظالم و خودكامه كه همه چيز را با معيارهاى خود مى‌سازد و هر كه با او هماهنگ نيست، محكوم به فنا است.

سپس امام عليه السّلام به رهبر اين حكومت خودكامه بيدادگر اشاره كرده، مى‌فرمايد:

«رهبر اين گروه از آيين اسلام خارج است و بر پايه گمراهى و ضلالت ايستاده!»

[1] «تكيل» از مادّه «كيل» (بر وزن ذيل) به معناى پيمانه است و غالبا در مورد موادّ غذايى مانند گندم و جو به كار مى‌رود؛ ولى گاه به صورت مجازى در مورد هر گونه سنجش نيز استعمال مى‌شود.

[2] «باع» در اصل به معناى فاصله ميان سرانگشتان دو دست است، هنگامى كه انسان كاملا دستها را به طرف راست و چپ باز كند؛ ولى در بسيارى از مواقع، در معناى مجازى قدرت كامل يك انسان بكار مى‌رود و «طول باع» اشاره به توانايى زياد است.