نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 4 صفحه : 147
جالبى است كه نشان مىدهد چنان نيست كه درون كوهها پر باشد، بلكه قسمتهاى
خالى در آن فراوان است كه گاه به صورت غارهاى نمايان در مىآيد و گاه غارهاى بزرگ
و مخفى و به هر حال، منابع ذخيره آبها است.
و از آنجا كه چين خوردگىهاى زمين و كوهها به صورت پراكنده است، به طور طبيعى
آب چشمهها در دشتها و بيابانهاى مختلف و دامنه كوهها تقسيم مىشود و همه آنها
از آب بهرهمند مىگردند.
سپس به آرامش زمين و تعديل حركات آن به وسيله كوهها اشاره كرده، مىفرمايد:
«حركات زمين را با صخرههاى عظيم و قلّههاى بلند و محكم كوهها تعديل نمود». (و عدّل حركاتها بالرّاسيات [1] من جلاميدها، [2] و ذوات الشّناخيب [3] الشّمّ [4] من صياخيدها [5]).
و بدين ترتيب حركات زمين به جهت نفوذ كوهها در سطح آن و فرو رفتن ريشههاى آن
در اعماق زمين و سوار شدن آنها بر گردن دشتها و عمق زمين از لرزش باز ايستاد. (فسكنت من الميدان [6] لرسوب الجبال في قطع أديمها [7]، و تغلغلها [8] متسرّبة [9] في جوبات [10] خياشيمها [11]، و ركوبها أعناق سهول الأرضين و جراثيمها [12]).
[1] «راسيات» جمع «راسيه» به معناى
سنگين و استوار است.
[2] «جلاميد» جمع «جلمود» (بر وزن
خشنود) به معناى تخته سنگ است.
[3] «شناخيب» جمع «شنخوب» (بر وزن
خشنود) به معناى قلّه كوه است.
[4] «شمّ» جمع «اشمّ» به معناى بلند و
مرتفع است و به معناى بلند مقام و بلند مرتبه نيز آمده است.
[5] «صياخيد» جمع «صيخود» (بر وزن
محمود) به معناى سنگ سخت است.