كس كه بر آن سوار است، نمى‌تواند خود را نگه دارد، تا چه رسد به اينكه شتر سركش را مهار كند. به يقين چنين شترى به هر جا برود مرگ و ويرانى مى‌آفريند.

بلاى «بنى اميّه» نيز به راستى چنين بود، چه تشبيهى از اين زيباتر و گوياتر براى آن حكومت شوم مى‌توان بيان كرد.

در آخرين جمله، هشدار ديگرى مى‌دهد و مى‌فرمايد: «نعمت‌ها و پيروزى‌هاى موقّتى دنيا كه مغروران فريب خورده در آن هستند، شما را نفريبد كه اين سايه‌اى است گسترده، تا سرآمدى معيّن (كه عمرش بسيار كوتاه است!)» (فلا يغرّنّكم ما أصبح فيه أهل الغرور، فإنّما هو ظلّ ممدود، إلى أجل معدود).