در ديگر آيات قرآن، جايگاه گروهى از مؤمنان صالح را «جنّات عدن» و گروهى را «جنّات مأوى» و گروهى را «جنّات فردوس» و گروهى را «جنّات نعيم» شمرده كه هر كدام مى‌تواند اشاره‌اى به مقامات گوناگون بهشتيان باشد. [1] در حديثى از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله چنين مى‌خوانيم:

«الجنّة مئة درجة ما بين كلّ درجتين كما بين السّماء و الأرض، الفردوس أعلاها درجة، منها تفجر أنهار الجنّة الأربعة، فإذا سألتموا اللّه، فاسألوه الفردوس‌

، بهشت، يكصد درجه است كه ما بين هر درجه‌اى با درجه ديگر، فاصله‌اى همچون فاصله ميان زمين و آسمان است و بالاترين درجات آن، فردوس است، آنجا نهرهاى چهارگانه بهشت سرچشمه مى‌گيرد، پس هنگامى كه از خداوند تقاضا مى‌كنيد، فردوس را تقاضا كنيد!» [2] در خبر ديگرى مى‌خوانيم:

«إنّ أهل الجنّة ليرون أهل علّيّين كما يرى النّجم في أفق السّماء

، اهل بهشت ساكنان عليّين را همچون ستارگانى بر فراز آسمان مى‌بينند» [3].

طبيعى است هنگامى كه مؤمنان صالح در ايمان و عمل با هم متفاوت باشند، بايد مقامات بهشتى آنان نيز متفاوت باشد و شايد عدد «صد» كه در حديث بالا آمد عدد تكثير باشد و تفاوت مقامات از نظر تعداد، بسيار بيش از اينها باشد و نيز ممكن است درجات اصلى يكصد درجه باشد كه هر كدام از آنها نيز به درجات متعدّدى تقسيم شود، لذا قرآن مجيد مى‌فرمايد: «وَ مَنْ يَأْتِهِ مُؤْمِناً قَدْ عَمِلَ الصَّالِحاتِ فَأُولئِكَ لَهُمُ الدَّرَجاتُ الْعُلى‌»، و هر كس در حالى كه با ايمان باشد و نزد او آيد، درجات عالى دارد [4] (اشاره به اينكه درجات عالى نيز متفاوت است).

در حديث ديگرى از امام زين العابدين على بن الحسين عليه السّلام آمده است كه:

«خداوند درجات بهشت را به اندازه آيات قرآن قرار داده است. كسانى كه قرآن مى‌خوانند به آنها گفته مى‌شود: بخوانيد و بالا رويد [5].»

[1] براى آگاهى بيشتر به «پيام قرآن»، جلد ششم، صفحه 345 تحت عنوان «مقامات بهشتى» مراجعه شود.

[2] بحار الانوار، جلد 8، صفحه 89.

[3] منهاج البراعة، جلد 6، صفحه 119.

[4] سوره طه، آيه 75.

[5] بحار الانوار، جلد 8، صفحه 133.