و شهيد»: سائق يسوقها إلى محشرها، و شاهد يشهد عليها بعملها).

از آنجا كه مرگ در انتظار همه انسان‌ها است و هيچ تاريخ و زمان مشخّصى براى آن وجود ندارد و هر لحظه ممكن است به سراغ انسان بيايد، امام عليه السّلام آن را به صورت يك امر انجام شده، مطرح مى‌فرمايد و مى‌گويد: گويا مى‌بينم كه در چنگال مرگ گرفتاريد. سكرات موت شما را در امواج وحشتناكش فرو برده و پيوندهاى شما با آرزوهايى كه همچون خواب و خيال و سراب، در برابرتان قرار داشت، به كلّى قطع شده و در آستانه انتقال از اين دنيا، به جهان ديگر و سپس حضور در محشر، با دو مأمور الهى قرار گرفته‌ايد.

شبيه همين تعبيرات در «خطبه 204» نيز آمده است. اين تعبير امام عليه السّلام مرگ را به حيوان درنده‌اى تشبيه مى‌كند كه چنگال در گلو و اندام انسان انداخته و او را طعمه خود ساخته است، در حالى كه قدرتى بر دفاع از خويشتن ندارد. به راستى ضعف انسان در مقابل قدرت مرگ، همين گونه است.

جمله‌ (و السّياقة إلى الورد المورود) اشاره به آيه شريفه 98 سوره «هود» است كه مى‌فرمايد: «يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ»، فرعون روز قيامت در پيشاپيش قومش خواهد بود و آنها را وارد دوزخ مى‌كند و آتش دوزخ چه بدآبشخورى است كه بر آن وارد مى‌شوند».

«ورد» به معناى راهى است كه در كنار نهرهاى بزرگ- كه ساحل آن با آب فاصله دارد- به صورت سراشيبى درست مى‌كنند، تا افراد به آسانى بتوانند دسترسى به آب پيدا كنند، چنين محلى را در فارسى «آبشخور» و در عربى «ورد» مى‌گويند و