«مورود» به معناى محلّى است كه تشنگان بر آن وارد مى‌شوند و در حقيقت اشاره به اين است كه گنهكاران محروم از آبهاى زلال نهرهاى بهشتى، به آبشخور دوزخ وارد مى‌شوند، كه جز آتش سوزان در آنجا چيزى نيست و جمله‌ «كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ» برگرفته از آيه شريفه 21 سوره «ق» است كه مى‌فرمايد: «وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ».

در اين مورد كه «سائق» و «شهيد» اشاره به چيست؟ تفسيرهاى گوناگونى در كلمات «مفسّران قرآن» و «شارحان نهج البلاغه» ديده مى‌شود. بعضى «سائق» را فرشته نويسنده حسنات و «شهيد» را فرشته نويسنده سيّئات مى‌دانند و نيز بعضى گفته‌اند «سائق» فرشته الهى است و «شهيد» اعضاى تن انسان يا نامه اعمال او است كه به گردنش آويخته مى‌شود.

اين احتمال نيز داده شده كه «سائق» و «شهيد» يك فرشته است كه دو كار مى‌كند، هم انسان را به صحنه محشر مى‌راند و هم گواه اعمال او است. و نيز گفته‌اند: كه «سائق» فرمان الهى است كه انسان را به سوى محشر، براى حساب و جزا مى‌راند و «شاهد» پيامبران و علما، يا عقل انسان و اعضاى او است.

ولى غالب اين تفسيرها بعيد به نظر مى‌رسد و ظاهر اين است كه اشاره به دو فرشته الهى باشد كه يكى مأمور سوق دادن انسان به عرصه محشر، و ديگرى گواهى دهنده بر اعمال او است.