هنگامى كه جمعى از مسلمانان مكّه بر اثر فشار شديد مشركان قريش، به «حبشه» مهاجرت كردند، او از طرف بت‌پرستان با شخص ديگرى به نام «عماره» مأموريت يافت به حبشه برود و اگر بتواند «جعفر» رئيس مهاجران را به قتل برساند و يا حكومت حبشه را بر ضدّ آنها بشوراند، او سرانجام در «حبشه» ظاهرا مسلمان شد، در حالى كه شايد مى‌خواست از اين طريق، ضربات بيشترى بر اسلام وارد كند.

بعضى نيز معتقدند كه سفر «عمرو عاص» به حبشه در جريان جنگ «خندق» بود كه به جمعى از دوستانش گفت: من معتقدم بهتر اين است به حبشه برويم، اگر قوم ما پيروز شدند، بازمى‌گرديم و اگر محمّد پيروز شد در «حبشه» مى‌مانيم، زيرا اگر تحت حكومت نجاشى باشيم، بهتر از اين است كه تحت حكومت محمّد باشيم! هنگامى كه به «حبشه» وارد شد، هنوز «جعفر بن ابى طالب» و گروهى از مسلمين در «حبشه» بودند. «عمرو» و يارانش هدايايى براى «نجاشى» آورده بودند، كه مورد توجّه او واقع شد، از فرصت استفاده كردند و از او تقاضا كردند اجازه كشتن «جعفر» را به آنها بدهد. «نجاشى» كه در باطن اسلام آورده بود، سخت برآشفت و به آنها هشدار داد، «عمرو» كه چنين انتظارى را نداشت، اظهار كرد: «من نمى‌دانستم محمّد چنين مقامى را دارد، هم اكنون مسلمان مى‌شوم» و او در ظاهر مسلمان شد.

هنگامى كه او به عنوان يك مسلمان به مدينه بازگشت، پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله به عنوان تشويق، او را فرمانده لشكر كوچكى كرد و به «ذات السّلاسل» فرستاد، سپس پيامبر صلّى اللّه عليه و آله او را به عنوان والى «عمّان» (در شام) تعيين كرد و او تا پايان عمر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در آنجا بود و در زمان «عمر بن خطّاب»، «فلسطين» و «اردن» در اختيار او قرار گرفت، سپس «عمر» تمام «شامات» را در اختيار «معاويه» قرار داد و به «عمرو بن عاص» دستور داد، بسوى مصر برود. «عمرو بن عاص» به «مصر» رفت و آنجا را فتح كرد. «عمرو» چهار سال از دوران «عثمان» والى مصر بود. سپس «عثمان» او را عزل كرد و ديگرى را به آنجا فرستاد و از اينجا اختلاف بين «عمرو» و «عثمان» پيدا شد و «عمرو» با خانواده‌اش به «فلسطين» منتقل شد و هنگامى كه «معاويه» در