ويرانى تدريجى، يا ناگهانى آن مى‌شود و با زبان حال فرياد مى‌زند: «آماده كوچ كردن باشيد!» در اين زمينه اشعار جالب ديگرى در ديوان منسوب به آن حضرت نيز آمده است كه دريغ دانستيم از ذكر آن صرف‌نظر كنيم، مى‌فرمايد:

2

تا كى دامن عشق‌ها را مى‌كشى در حالى كه پيرى تو، طراوت جوانى را از بين برده است.

بلال پيرى در دو طرف سر تو، بانگ اذان برداشته و با بلندترين صدا «بشتاب براى رفتن» را سر داده است.

تو از خاك آفريده شده‌اى و بزودى در زير طبقات خاك پنهان خواهى شد.

تو طمع دارى در سراى موقّت اقامت گزينى در اين كار طمع نكن، پاى تو در ركاب است.

تو گرداگرد خود حجاب و مانعى ايجاد كرده‌اى ولى بزودى فرستاده‌اى مى‌آيد كه هيچ حجابى مانع او نيست.

آيا قصر بلند خود را مرمّت مى‌كنى؟ كوتاه كن! چرا كه بزودى ساكن قبر ويران خواهى شد! [1] در پايان اين دستورات شش گانه كه همه ناظر به ناپايدارى دنيا و لزوم آمادگى براى سفر آخرت است امام عليه السّلام سخنى بيان فرموده كه به منزله دليل و برهان براى‌

[1] منهاج البراعة، جلد 4، صفحه 399.