responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 3  صفحه : 429

جامه عمل مى‌پوشاند» (كادحا [1] سعيا لدنياه، في لذّات طربه، و بدوات‌ [2] أربه‌ [3]).

اين تعبيرات، اشاره به بى‌خبرانى است كه تمام سعى و تلاش خود را در طريق به چنگ آوردن مال و منال دنيا و لذّت‌هاى زودگذر و اشباع هوا و هوس‌ها به كار مى‌گيرند، گويى از آفرينش آنها هيچ هدفى جز اين نبوده است، اين در حالى است كه با چشم خود ناكامى‌ها و شكست‌ها، بيماريها و مرگ و ميرها را مى‌بينند.

امّا همان گونه كه امام عليه السّلام در ادامه اين سخن مى‌فرمايد: «او هرگز فكر نمى‌كند مصيبتى برايش پيش آيد و هيچگاه از روى تقواى الهى در پيشگاهش خضوع نمى‌كند، از اين رو، سرانجام چشم از دنيا فرو مى‌بندد، در حالى كه در گمراهى و غرور گرفتار است و در ميان اشتباهات و خطاهاى زندگى كوتاه خود، غوطه‌ور، اين در حالى است كه در برابر آنچه از دست داده، عوضى به دست نياورده، و هيچ يك از وظايف واجب خود را، انجام نداده است (با كوله‌بار عظيمى از گناه و نامه عملى خالى از حسنات، به سوى آخرت حركت مى‌كند)» (ثمّ لا يحتسب رزيّة [4]، و لا يخشع تقيّة [5]، فمات في فتنته غريرا [6]، و عاش في هفوته‌ [7] يسيرا، لم يفد عوضا، و لم يقض مفترضا).


[1] «كادح» از مادّه «كدح» (بر وزن مدح) به معناى تلاش و كوشش و فشار بر كار است و گاه به معناى حرص نيز آمده است.

[2] «بدوات» جمع «بدأة» (بر وزن غفلت) از مادّه «بدو» (بر وزن دلو) به معناى ظاهر و آشكار شدن‌است با توجّه به معناى فوق، «بدوات أربه» به معناى حوائج و لذّاتى است، كه انسان به فكرش خطور مى‌كند.

[3] «أرب» به معناى حاجت و شادى و چاره‌جويى آمده است، با توجّه به معناى فوق، «بدوات أربه» به معناى حوائج و لذّاتى است، كه انسان به فكرش خطور مى‌كند.

[4] «رزيّه» از مادّه «رزأ» (بر وزن عضو) در اصل به معناى نقصان است و «رزيّه» به معناى مصيبت بزرگ آمده است.

[5] «تقيّه» در اينجا به معناى تقواى الهى است و مفهوم جمله اين است كه او به خاطر تقواى الهى خضوع و خشوعى در پيشگاه خداوند ندارد (بعضى از شارحان «تقيّه» را در اينجا مفعول مطلق نوعى گرفته‌اند و بعضى‌ها مفعول‌له، ولى در مفهوم جمله، تفاوت چندانى ايجاد نمى‌كند).

[6] «غرير» در اينجا به معناى مغرور و فريب خورده است.

[7] «هفوه» از مادّه «هفو» در اصل به معناى با سرعت قدم برداشتن است و از آنجايى كه تسريع در راه رفتن، در بسيارى از اوقات، سبب لغزش و در نهايت زمين خوردن است، واژه «هفوه» به معناى لغزش و به زمين خوردن آمده است.

نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 3  صفحه : 429
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست