گروه سوم، كه معتقدند كواكب آسمان از طريق آثار طبيعى در اوضاع زمين تأثير دارند، به يقين اين سخنى بر خلاف واقع نيست و امّا محدوده اين تأثير كجا است؟ و تا چه حدّ است؟ دقيقا بر ما روشن نيست. ما مى‌دانيم تابش خورشيد در همه چيز مؤثّر است، كره ماه در جزر و مدّ تأثير دارد، نور ستارگان نيز بى‌اثر نيست، امّا آيا اينها در حوادث زندگى ما نيز مؤثرند يا نه؟ آيا مثلا آتشفشان‌هاى خورشيد در هيجانات فكرى انسانها كه در روى زمين زندگى مى‌كنند و در نتيجه در بروز جنگ‌ها و نزاع‌ها مؤثّر است يا نه؟ و مسايلى ديگر از اين قبيل، آنها بر ما پوشيده است و حكم قطعى در اين باره، از قبيل قول به غير علم است و سخن بدون دليل، بنابراين چنين سخنى شرعا مجاز نيست، مگر اين كه با دلايل علمى و قطعى، اين تأثيرات و مانند آن ثابت شود.

به تعبيرى ديگر: آنچه از تأثيرات طبيعى اوضاع فلكى در زمين و زندگى انسانها ثابت شده اخبار از آن مانعى ندارد و آنچه مشكوك است تنها به صورت احتمال مى‌توان از آنها سخن گفت و حكم قطعى جايز نيست و در هر حال اعتقاد به چنين تأثيرى به صورت اجمالى نه كفر است و نه خلاف شرع و روايات نهى از فراگرفتن علم نجوم، هرگز ناظر به آن نيست و منجّمين پيشين نيز، در احكامشان ناظر به اين امور نبودند.

از كلمات منجّمين پيشين استفاده مى‌شود كه آنها براى ستارگان طبايعى قايل بودند، بعضى داراى طبيعت گرم، بعضى داراى طبيعت سرد و مانند اينها. بى‌شك قايل شدن به وجود اين طبايع براى ستارگان ناشى از استحسانات و پندارها بود ولى بر اساس آن احكامى صادر مى‌كردند و مى‌گفتند چون در اين ماه، فلان ستاره، با فلان ستاره نزديك شده و طبيعت اين دو، چنين اقتضاء مى‌كند، پس فلان حوادث در روى زمين هماهنگ با آن طبايع، ظهور و بروز خواهد كرد كه چون بر پايه پندار و استحسان بود، به هيچ وجه نمى‌توانست دليلى بر حكم قطعى در اين امور