حكومت اسلامى بيرون خواهم ريخت، همانگونه كه قصّاب اعضاى درون شكم حيوان را كه به روى زمين مى‌افتد، پاك مى‌كند!» (و اللّه لئن بقيت لهم لأنفضنّهم‌ [1] نفض الّلحّام الوذام التّربة!) تشبيه «بنى اميّه» به خاكهايى كه محتويات شكم حيوان مانند جگر و معده روى آن بيافتد و آلوده شود، اشاره به نهايت آلودگى و پستى آنهاست. آنها- به گواهى اعمالشان در زمان «عثمان»- چنان آلوده بودند كه عموم مسلمانان از آنها متنفّر شدند، به گونه‌اى كه همه مى‌خواستند اين شجره خبيثه براى هميشه از سرزمين اسلام قطع گردد و اين باند كثيف از صحنه جامعه اسلام، طرد شود، و بيت المال از چنگ آنها به درآيد! مرحوم سيّد رضى در پايان اين خطبه مى‌نويسد: «و يروى «التّراب الوذمة» و هو على القلب. قال الشّريف: و قوله عليه السّلام «ليفوّقونني» اى: يعطونني من المال قليلا كفواق النّاقة. و هو الحلبة الواحدة من لبنها. و الوذام: جمع و ذمة، و هى الحزّة من الكرش، أو الكبد تقع في التّراب فتنفض، در بعضى از روايات به جاى «الوذام التّربة»، «التّراب الوذمة»- كه عكس آن است- نقل شده (ولى مفهوم هر دو يكى است) و اشاره به اشياى با ارزشى است كه گاه آلوده مى‌شود، و بايد آلودگى‌ها را از آنها سترد.

سپس مى‌افزايد: جمله «ليفوّقونني» به اين معنا است كه «بنى اميّه» كمى از مال را در اختيار من مى‌گذارند، مانند «فواق ناقه» يعنى يك بار دوشيدن شير شتر. و «وذام» جمع «وذمه» به معناى قطعه‌اى از معده، يا جگر حيوان است كه جدا شود و روى خاكها بيفتد و قصّاب آن را از آلودگى پاك كند و خاك آلوده را جدا سازد.

[1] «لأنفضنّهم» از مادّه «نفض» (بر وزن نبض) به معناى تكان دادن چيزى براى جدا شدن آنچه بر آن است مى‌باشد و به تعبير فارسى به معناى «تكانيدن» است و به همين جهت، به زنانى كه فرزند بسيار مى‌آورند «نفوض» گفته مى‌شود. اين واژه در مورد ريختن ميوه‌ها از درخت نيز به كار مى‌رود.