هجدهمين وصف مى‌فرمايد: «او همچنان در اين راه به پيش رفت تا شعله حق را براى طالبانش برافروخت و راه را براى ناآگاهان روشن ساخت، دل‌هايى كه در فتنه‌ها و گناهان فرو رفته بود، به بركت وجودش هدايت شد» حتّى أورى‌ [1] قبس‌ [2] القابس، و أضاء الطّريق للخابط، [3] و هديت به القلوب بعد خوضات‌ [4] الفتن و الآثام‌.

اين سخن اشاره به پيشرفت سريع اسلام، در تمام جهات و روشن شدن «جزيره عربستان» كه مهد كفر و شرك و كانون جهل و جنايت بود، مى‌باشد كه هر كس كمترين اطلاعى از تاريخ اسلام داشته باشد، آن را تصديق مى‌كند و حتّى دشمنان اسلام نيز به آن معترفند.

سپس در نوزدهمين وصف از اوصاف كريمه آن حضرت، مى‌افزايد: «او پرچم‌هاى آشكار كننده حق را برافراشت و احكام نورانى اسلام را برپا ساخت» «و أقام بموضحات الأعلام، و نيّرات الأحكام».

در حقيقت براى اينكه رهروان راه حق گرفتار خطا و اشتباه نشوند و به بيراهه نروند، بايد پرچمها و علايم راهنمايى، در جاى اين طريق نصب شود و چراغ‌هاى نورانى تمام جادّه را به هنگام تاريكى روشن كند و اين همان كارى بود كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله انجام داد و براى هر حقّى نشانه‌اى قرارداد و پاسدارانى تعيين فرمود.

بسيارى از احكام مانند نمازهاى پنج‌گانه يوميّه و نماز جمعه- با آن مراسم ويژه-

[1] «أورى» از مادّه «ورى» (بر وزن نفى) به معناى روشن شدن آتش است. بنابراين، «اورى» كه فعل متعدّى است، به معناى بر افروختن مى‌آيد.

[2] «قبس» (بر وزن قفس) به معناى آتش مختصرى است كه از مجموعه‌اى جدا مى‌شود.

[3] «خابط» از مادّه «خبط» (بر وزن ضبط) به معناى حركت كردن در مسير نادرست است و همچنين به معناى عدم تعادل به هنگام راه رفتن يا برخاستن آمده است.

[4] «خوضات» جمع «خوضه» از مادّه «خوض» (بر وزن حوض) در اصل به معناى وارد شدن تدريجى در آب و راه رفتن و شنا كردن در آب است. سپس به عنوان كنايه به معناى ورود يا شروع به كار، يا سخنان زشت و ناپسند آمده است.