و زيارت خانه خدا، نمونه‌هاى زنده‌اى از آن پرچمها و چراغهاست كه رهروان اين راه را از گمراهى رهايى مى‌بخشد و همچنين احكامى كه درباره مسايل اجتماعى و تربيتى و سياسى و اقتصادى بيان فرموده است.

در پايان اين بخش، به پنج صفت ديگر (كه با توجّه به صفات گذشته مجموعا بيست و چهار وصف مى‌شود) به صورت نتيجه‌گيرى از تمام بحث‌هاى گذشته اشاره كرده، مى‌فرمايد: «آرى، او امين معتمد و گنجينه‌دار مخزن علوم تو و شاهد و گواه روز رستاخيز، و برانگيخته‌ات براى بيان حقايق و فرستاده‌ات به سوى خلايق است.» فهو أمينك المأمون، و خازن علمك المخزون، و شهيدك يوم الدّين، و بعيثك بالحقّ، و رسولك إلى الخلق‌.

اين اوصاف پنج‌گانه، بعضى مقدّمه، و بعضى نتيجه ديگرى است. امين خداوند و خزانه‌دار علم او بودن، مقدّمه‌اى است براى رسالت به سوى خلق، و مبعوث بودن به حقّ، و گواه روز قيامت بودن، نتيجه اين رسالت است.

تعبير به «امين مأمون» در واقع تاكيدى است بر كمال امانت آن حضرت، و اشاره‌اى است به مقام عصمت، كه از شرايط حتمى نبوّت است، و منظور از «خزانه‌دار بودن علم مخزون»، آگاه بودن پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله از اسرار غيب است. همان گونه كه در جاى خود گفته‌ايم پيامبران و امامان بدون آگاهى از اين اسرار نمى‌توانند رسالت خود را به طور كامل انجام دهند، قرآن مجيد نيز مى‌فرمايد: «عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى‌ غَيْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى‌ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ»، خداوند داناى غيب است و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمى‌سازد مگر رسولانى را كه برگزيده، و مراقبينى از پيش رو و پشت سر آنها قرار مى‌دهد، تا بداند پيامبرانش رسالت‌هاى پروردگار را ابلاغ كرده‌اند». [1]

[1] سوره جنّ، آيات 26- 28.