مرحوم «علّامه امينى رحمه اللّه» بعد از نقل اين داستان از «عقد الفريد» مى‌افزايد: ابو جعفر اسكافى معتزلى متوفاى سال 240 در رساله خود مى‌نويسد كه همه مردم مى‌دانند كه على عليه السّلام افتخار پيشگامى به اسلام را داشت، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله روز دوشنبه مبعوث شد و على عليه السّلام روز سه شنبه ايمان آورد، و مى‌فرمود: من هفت سال قبل از ديگران نماز خواندم! و پيوسته مى‌فرمود: «من نخستين كسى هستم كه اسلام آوردم، و اين مسأله از هر مشهورى مشهورتر است، و ما كسى را در گذشته نيافتيم كه اسلام على عليه السّلام را سبك بشمرد، يا بگويد او اسلام آورد در حالى كه كودك خرد سالى بود، عجب اين كه افرادى مثل «عباس» و «حمزه» براى پذيرفتن اسلام، منتظر عكس العمل «ابوطالب» بودند، ولى فرزند ابوطالب هرگز منتظر پدر ننشست و ايمان آورد». [1] كوتاه سخن اين كه: پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله، اسلام على عليه السّلام را پذيرفت و كسى كه اسلام او را در آن سن و سال معتبر نداند، در واقع ايراد به پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى‌گيرد.

ثانيا: در روايات معروف داستان «يوم الدّار» آمده است كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله غذايى آماده كرد و بستگان نزديكش را از قريش دعوت نمود و آنها را به اسلام فراخواند و فرمود:

نخستين كسى كه دعوت او را براى دفاع از اسلام بپذيرد، برادر و وصىّ او، و جانشين او خواهد بود. هيچ كس دعوت آن حضرت را نپذيرفت جز علىّ بن ابيطالب عليه السّلام كه گفت: من تو را يارى مى‌كنم و با تو بيعت مى‌نمايم، و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود تو برادر و وصىّ من و جانشين منى. [2] آيا كسى باور مى‌كند پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله كسى را كه در آن روز نيز به حد بلوغ نرسيده بود و به گفته بهانه‌جويان، اسلامش پذيرفته نبود، به عنوان برادر و وصىّ و

[1] الغدير، جلد 3، صفحه 237.

[2] اسناد اين روايت را به طور مشروح در ذيل حديث «يوم الدّار» در پيام قرآن، آورديم (جلد 9، صفحه 326).