بزرگتر مى‌گويد: «نسبت به برادران كوچك مهربانى كن و با آنها ملاطفت نما!» مفهوم اين سخن آن است كه كارها راه به دست تو سپردم و آنها را نيز به تو مى‌سپارم.

بنابراين، تعبير رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در اين حديث شريف به خوبى نشان مى‌دهد كه اختيار حكومت بعد از او به دست «انصار» نخواهد بود، ولى سردمداران «سقيفه بنى ساعده» به اين نكته لطيف توجّه نداشتند و با زور «زمام خلافت» را از دست انصار خارج ساخته و خود آن را به دست گرفتند.

در اعصار بعد نيز اين كلام مورد استفاده قرار گرفت و در موارد مشابه، بعضى براى اثبات مقصود خود، به همين گونه كه امام عليه السّلام بيان فرموده بود، استدلال كردند، از جمله «ابن ابى الحديد» نقل مى‌كند: هنگامى كه «سعيد بن عاص» از دنيا رفت فرزندش «عمرو بن سعيد» نوجوان بود كه نزد «معاويه» آمد. «معاويه» به او گفت:

«پدرت درباره تو به چه كسى وصيّت كرده است؟» «عمرو» فورا جواب داد: «پدرم به خود من وصيّت كرده است نه درباره من» معاويه از سخن او در شگفت شد و گفت:

«إنّ هذا الغلام لأشدق، اين نوجوان سخنگوى ماهرى است» از اين رو، بعد از آن «عمرو بن سعيد» به عنوان «اشدق» در ميان مردم معروف شد.

سپس امام عليه السّلام سئوال ديگرى پيرامون حوادث «سقيفه» كرد، «فرمود: قريش به چه چيز (براى به دست آوردن خلافت) استدلال كردند؟» (ثمّ قال: فماذا قالت قريش؟).

«عرض كردند: دليل آنها (براى اولويّت خود در امر خلافت) اين بود كه آنان از شجره رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله هستند (و از خويشاوندان او). (و طبيعى است كه آنها به جانشينى آن حضرت سزاوارتر باشند» قالوا: احتجّت بأنّها شجرة الرّسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم‌ «امام عليه السّلام فرمود: (اين دليل بر ضدّ خود آنها است چرا كه) آنها به شجره (درخت)