2. قطع بركات آسمانى بر اثر گناهان‌

از آيات قرآن و روايات اسلامى استفاده مى‌شود كه يكى از عوامل خشكسالى و كمى باران، گناهانى است كه مردم مرتكب مى‌شوند و به‌سبب آن از اين رحمت واسعه الهى محروم مى‌گردند.

در سوره نوح در ماجراى گفت‌وگوى اين پيغمبر بزرگ الهى با مردم آن زمان مى‌خوانيم كه آن حضرت مى‌فرمايد: از گناهان خود استغفار كنيد تا باران‌هاى پربركت نازل گردد: «اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّاراً* يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِّدْرَاراً».

و در آيه 130 سوره اعراف مى‌خوانيم: « «وَلَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَنَقْصٍ مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ»؛ ما آل فرعون را به خشكسالى و زيان‌هاى مالى گرفتار ساختيم شايد از راه نادرست خود بازگردند».

در ذيل خطبه 115 اين حديث را از امام صادق عليه السلام آورديم كه مى‌فرمايد:

«إِذَا فَشَتْ أَرْبَعَةٌ ظَهَرَتْ أَرْبَعَةٌ إِذَا فَشَا الزِّنَا ظَهَرَتِ الزَّلازِلُ وَإِذَا أُمْسِكَتِ الزَّكَاةُ هَلَكَتِ الْمَاشِيَةُ وَإِذَا جَارَ الْحُكَّامُ فِى الْقَضَاءِ أُمْسِكَ الْقَطْرُ مِنَ السَّمَاءِ وَ إِذَا خُفِرَتِ الذِّمَّةُ نُصِرَ الْمُشْرِكُونَ عَلَى الْمُسْلِمِين‌

؛ هنگامى كه چهار گناه شايع بشود چهار بلا دامنگير مردم مى‌شود: هنگامى كه «زنا» شايع شود زلزله‌ها آشكار مى‌گردد و هنگامى كه مردم از دادن زكات امساك كنند مرگ‌ومير در چهارپايان مى‌افتد و هنگامى كه حاكمان در قضا ستم كنند آسمان از باريدن باران بازمى‌ايستد و هنگامى كه پيمان‌ها شكسته شود مشركان بر مسلمين پيروز مى‌شوند». [1]

هنگامى كه امام صادق عليه السلام فتواى نادرست ابوحنيفه را در بعضى از مسائل مى‌شنود مى‌فرمايد:

«فِى مِثْلِ هَذَا الْقَضَاءِ وَشِبْهِهِ تَحْبِسُ السَّمَاءُ مَاءَهَا وَتَمْنَعُ الْأَرْضُ بَرَكَتَهَا

؛ به‌دليل اين‌گونه قضاوت‌ها و مانند آن، آسمان آب خود را حبس‌

[1]. بحارالانوار، ج 76، ص 21، ح 13.