مى‌گويند و يكصد بار رو به طرف راست، تسبيح و يكصد بار رو به طرف چپ ذكر «لا اله الا اللَّه» و يكصد بار رو به مردم «الحمدلله» مى‌گويند و امام بعد از نماز خطبه مى‌خواند و مردم را در آن خطبه به دورى از گناهان و قيام به واجبات دعوت مى‌كند. [1]

در خطبه 115 و همچنين در خطبه 143 كه پيش‌تر ذكر كرديم تعبيرات بسيار زيبا و پرمعنا و گويايى درباره نماز باران و چگونگى تقاضاى اين رحمت الهى از خداوند آمده است كه به خوبى نشان مى‌دهد امام عليه السلام در هر صحنه‌اى وارد بشود حق آن را به عالى‌ترين وجهى ادا مى‌كند.

در اين‌جا مناسب است از نماز باران باشكوهى ياد كنيم كه امام على بن موسى‌الرضا عليه السلام در عصر مأمون به‌جا آورد و مايه حيرت مأمون و اطرافيانش شد.

جريان از اين قرار است: هنگامى كه مأمون امام على بن موسى‌الرضا عليه السلام را وليعهد خود ساخت در آن سال باران نباريد، اطرافيان مأمون و آن‌ها كه با امام عليه السلام دشمنى داشتند گفتند: ببينيد، هنگامى كه على بن موسى‌الرضا آمد و وليعهد ما شد باران از ما قطع گرديد. اين سخن به گوش مأمون رسيد و بر او سخت آمد به امام عليه السلام عرضه داشت: آيا مى‌شود دعايى كنى تا مردم از باران بهره‌مند شوند؟

امام عليه السلام فرمود: آرى. مأمون عرض كرد: كى انجام مى‌دهى (آن روز، جمعه بود) فرمود: روز دوشنبه اين كار را انجام مى‌دهم زيرا شب گذشته پيغمبر گرامى صلى الله عليه و آله را در خواب ديدم در حالى كه اميرمؤمنان على عليه السلام با او بود به من فرمود: فرزندم! منتظر روز دوشنبه باش و در آن روز نماز باران را در بيابان بخوان و بدان كه خداوند باران را بر اين مردم خواهد فرستاد و آن‌ها را از فضيلت و كرامتى كه نزد پروردگارت دارى باخبر خواهد ساخت (البته اين احتمال نيز بعيد نيست كه يكى از مقدمات نماز باران گرفتن سه روز روزه است و امام عليه السلام مى‌خواستند روز

[1]. آداب نماز استسقاء را مى‌توانيد در جلد پنجم وسائل الشيعه، صفحه 162 تا 169 مطالعه نماييد.