دارد فتنه‌ها از آن‌ها برمى‌خيزد و به‌سوى آن‌ها بازمى‌گردد»؛

(قَالَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ عليه السلام قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله سَيَأْتِى عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لا يَبْقَى مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ وَمِنَ الْإِسْلامِ إِلَّا اسْمُهُ يُسَمَّوْنَ بِهِ وَهُمْ أَبْعَدُ النَّاسِ مِنْهُ مَسَاجِدُهُمْ عَامِرَةٌ وَهِيَ خَرَابٌ مِنَ الْهُدَى فُقَهَاءُ ذَلِكَ الزَّمَانِ شَرُّ فُقَهَاءَ تَحْتَ ظِلِّ السَّمَاءِ مِنْهُمْ خَرَجَتِ الْفِتْنَةُ وَإِلَيْهِمْ تَعُودُ). [1]

نكته‌ها

1. نكوهش شديد از بخل‌

كمتر چيزى در اسلام به‌اندازه بخل نكوهش شده است.

در روايتى از امام باقر عليه السلام آمده است: «هر روز كه خورشيد طلوع مى‌كند چهار فرشته همراه آن هستند فرشته‌اى (خطاب به انسان‌ها) ندا مى‌دهد: اى صاحب نيكى وظيفه خود را انجام ده و بشارت بر تو باد، و فرشته‌اى صدا مى‌زند: اى صاحب بدى خوددارى كن و دست نگه دار، و فرشته‌اى (به ثروتمندان) ندا مى‌دهد: انفاق كنيد تا اموال شما برقرار بماند و به سراغ امساك برويد تا اموالتان تلف شود، و فرشته‌اى آب بر خورشيد مى‌پاشد و اگر چنين نبود زمين شعله‌ور مى‌شد»؛

(إِنَّ الشَّمْسَ لَتَطْلُعُ وَمَعَهَا أَرْبَعَةُ أَمْلاكٍ مَلَكٌ يُنَادِى يَا صَاحِبَ الْخَيْرِ أَتِمَّ وَأَبْشِرْ وَمَلَكٌ يُنَادِى يَا صَاحِبَ الشَّرِّ انْزِعْ وَأَقْصِرْ وَمَلَكٌ يُنَادِى أَعْطِ مُنْفِقاً خَلَفاً وَآتِ مُمْسِكاً تَلَفاً وَمَلَكٌ يَنْضَحُهَا بِالْمَاءِ وَلَوْ لا ذَلِكَ اشْتَعَلَتِ الْأَرْضُ‌)». [2]

ممكن است منظور از پاشيدن آب بر خورشيد اين باشد كه بادها و بخارهايى از دريا برمى‌خيزد و حرارت خورشيد را بر زمين تعديل مى‌كند.

اشاره به اين است كه هر لحظه خداوند مى‌تواند بلايى بر سر مردم بفرستد

[1]. كافى، ج 8، ص 308.

[2]. همان، ج 4، ص 42.