اينگونه بفروشند. درست است كه معامله مضطر مانند معامله مكره نيست، معامله مكره باطل است اما معامله مضطر صحيح است اما اگر متمكنان جامعه وظيفه‌شناس باشند كار به جايى نمى‌رسد كه افراد از روى اضطرار داروندار خود را بفروشند و ضروريات اوليه زندگانى خود را از دست بدهند.

در واقع امام عليه السلام در اين پيش‌بينى، از دو فساد اجتماعى آينده خبر مى‌دهد:

نخست فساد اقتصادى و فاصله شديد طبقاتى كه گروهى ثروتمند مى‌شوند و براى ثروت‌اندوزى تلاش مى‌كنند و اصرار دارند كه هيچ‌گونه كمكى به نيازمندان نكنند هر چند همه آن ثروت‌ها را نمى‌توانند مورد استفاده قرار دهند.

و فساد ديگر فساد سياسى جامعه است كه گروهى از اشرار زمام امور را به دست گرفته و نيكان و پاكان و صالحان را به حاشيه مى‌رانند.

و آنچه امام عليه السلام در اين پيشگويى بيان فرموده به زودى در حكومت بنى‌اميه بعد از آن حضرت ظاهر شد. معاويه با يارانش بر بيت‌المال مسلط شدند كاخ‌ها ساختند مجالس عيش و نوش درست كردند و گروه عظيمى از جامعه را به صورت بردگان خود درآوردند.

تفاله‌هاى زمان جاهليت و فرزندان آن‌ها را در پست‌هاى مهم قرار دادند و صحابى راستين پيغمبر صلى الله عليه و آله و فرزندان آن‌ها را خانه‌نشين ساخته و يا اگر اعتراضى مى‌كردند يا بيم اعتراضى بود به زندان مى‌انداختند و مى‌كشتند و خاموش مى‌كردند.

اين‌ها همان چيزى است كه اميرمؤمنان على عليه السلام در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل كرده كه فرمود: «زمانى بر مردم فرا مى‌رسد كه از قرآن چيزى جز خطش و از اسلام چيزى جز نامش باقى نمى‌ماند نامشان مسلمان است ولى از همه دورترند مساجد آن‌ها ظاهراً آباد و پرشكوه اما خالى از نور هدايت است فقهاى آن زمان (كه وابسته به حاكمان جورند) بدترين فقيهانى هستند كه در زير آسمان وجود