ارحَمِ الأنصارَ وأبناءَ الأنصارِ و أبناء أبناء الأنصارِ؛ خداوندا! انصار و فرزندان و فرزندان فرزندان آن‌ها را مشمول رحمت قرار ده. اين‌جا بود كه انصار به گريه افتادند و آنقدر اشك ريختند كه محاسنشان از اشك چشمشان تر شد و عرضه داشتند: همه ما راضى شديم كه پيامبر صلى الله عليه و آله در سهم ما باشد». [1]

امام سجاد عليه السلام در دعاى چهارم صحيفه سجاديه توصيف بسيار بليغ و جالبى درباره انصار و فضايل آن‌ها فرموده است.

ولى روشن است كه منظور از انصار در اين آيات و روايات، افراد ثابت الايمان و خالص و مخلص هستند نه گروهى از منافقين كه خود را در صف آن‌ها جاى داده بودند و يا آن‌ها كه بعد از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بر عهد خود با خدا و رسولش باقى نماندند.

[1]. كامل ابن اثير، ج 2، ص 271؛ تاريخ طبرى، حوادث سال هشتم.