بى‌حساب و كتاب بخورد.

از اين‌ها گذشته، روايات، نكته دقيق ديگرى را بيان مى‌كند و آن اين‌كه ظالم در همان لحظه كه ظلم مى‌كند بخشى از دين و ايمان خود را از دست مى‌دهد و اين انتقام بزرگى است. امام صادق عليه السلام فرمود:

«أَمَا إِنَّ الْمَظْلُومَ يَأْخُذُ مِنْ دِينِ الظَّالِمِ أَكْثَرَ مِمَّا يَأْخُذُ الظَّالِمُ مِنْ مَالِ الْمَظْلُومِ؛

بدانيد مظلوم از دين ظالم بيش از آنچه ظالم از مال مظلوم مى‌گيرد خواهد گرفت». [1]

در حديث ديگرى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم:

«مَنْ خَافَ الْقِصَاصَ كَفَّ عَنْ ظُلْمِ النَّاسِ؛

كسى كه از قصاص (در دنيا و آخرت) بترسد از ظلم مردم خوددارى مى‌كند». [2]

اضافه بر اين، از روايات استفاده مى‌شود كه مجازات و كيفر ظلم و ستم سريع‌تر از هر گناه ديگرى به انسان مى‌رسد، همان‌گونه كه نيكوكارى درباره ديگران سريع‌تر از كارهاى خير ديگر پاداشش به انسان‌ها خواهد رسيد. در كتاب شريف‌ كافى‌ از امام باقر عليه السلام نقل شده است كه فرمود:

«إِنَّ أَسْرَعَ الْخَيْرِ ثَوَاباً الْبِرُّ وَإِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عُقُوبَةً الْبَغْي؛

سريع‌ترين چيزى كه ثوابش به انسان مى‌رسد نيكوكارى در حق ديگران و سريع‌ترين شرى كه كيفرش دامان انسان را مى‌گيرد ظلم و ستم است». [3]

اين مسئله به‌قدرى داراى اهميت است كه امام باقر عليه السلام در حديث ديگرى مى‌فرمايد: در كتاب على عليه السلام آمده است:

«ثَلاثُ خِصَالٍ لا يَمُوتُ صَاحِبُهُنَّ أَبَداً حَتَّى يَرَى وَبَالَهُنَّ الْبَغْيُ وَقَطِيعَةُ الرَّحِمِ وَالْيَمِينُ الْكَاذِبَةُ يُبَارِزُ اللَّهَ بِهَا؛

سه عمل است كه صاحب آن‌ها هرگز از دنيا نمى‌رود تا وبال و آثار سوء آن را ببيند: ظلم‌

[1]. كافى، ج 2، ص 334، ح 22

[2]. همان، ص 335، ح 23

[3]. همان، ص 459، ح 1. اين حديث شريف از امام سجاد على بن الحسين عليه السلام نيز نقل شده است. (همان، ح 4)