و قطع رحم و قسم دروغين كه با اين‌ها با خدا مبارزه مى‌كند». [1]

اين سخن را با حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام پايان مى‌دهيم. آن‌جا كه فرمود:

«مَا مِنْ ذَنْبٍ أَجْدَرَ أَنْ يُعَجِّلَ اللَّهُ لِصَاحِبِهِ الْعُقُوبَةَ فِي الدُّنْيَا مَعَ مَا يَدَّخِرُ لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْبَغْيِ وَقَطِيعَةِ الرَّحِمِ إِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقاً؛

سزاوارترين گناهانى كه خداوند عقوبتش را در دنيا به‌زودى به صاحبش مى‌رساند به اضافه كيفرهايى كه در آخرت براى او ذخيره كرده، ظلم و قطع رحم است». [2]

در ذيل كلام حكيمانه 241 نيز بحث‌هاى مهم ديگرى در زمينه تفسير حكمت مورد بحث داشتيم.

[1]. كافى، ج 2، ص 347، ح 4

[2]. بحارالانوار، ج 72، ص 277