«عبدالمطلب» چاه زمزم را حفر كرد دو مجسمه (كوچك) آهو از طلا و شمشيرهايى در آن‌جا يافت كه «ساسان»، پادشاه ايران آن را براى كعبه هديه فرستاده بود و آن را در كنار زمزم دفن كرده بودند. هنگامى كه «عبدالمطلب» آن‌ها را بيرون آورد، آن دو آهوى طلايى را به عنوان زينت كعبه قرار داد و شمشيرها را نيز به كعبه اختصاص داد. [1]

«يعقوبى» نيز در تاريخ خود مطلبى نزديك به آن آورده است و او هم تصريح مى‌كند اولين كسى كه كعبه را تزئين كرد، «عبدالمطلب» بود. [2]

از بعضى نقل‌ها نيز استفاده مى‌شود كه نه‌تنها كعبه در زمان جاهليت زيور داشت، بلكه گاه افرادى به آن زيورها دستبرد مى‌زدند. [3]

از رواياتى كه در منابع اهل‌بيت عليهم السلام آمده استفاده مى‌شود كه از هداياى كعبه مى‌توان براى حجاج نيازمند استفاده كرد؛ از جمله در حديثى از امام باقر عليه السلام آمده است كه شخصى خدمت آن حضرت عرض كرد: به كعبه كنيزى هديه كرده‌اند كه پانصد دينار ارزش دارد چه دستورى مى‌فرماييد؟ حضرت فرمود: آن را بفروش و مبلغ آن را به كسانى كه در راه مانده‌اند و حجاجى كه نيازمندند بده. [4]

نيز شخصى از ابوالحسن (موسى بن جعفر) عليه السلام درباره خريدن قطعه‌اى از پرده كعبه سؤال كرد (هنگامى كه پرده كعبه را عوض مى‌كردند، پرده كهنه را قطعه قطعه كرده، هديه مى‌دادند و يا مى‌فروختند) كه قسمتى از آن را براى خود نگاه داشته و بقيه را مى‌خواست بفروشد. حضرت فرمود كه مانعى ندارد و براى او بركت دارد. سؤال كرد: آيا مى‌شود چيزى از آن را كفن ميت قرار داد؟ حضرت فرمود: نه. [5]

[1]. تاريخ ابن خلدون، ج 2، ص 338

[2]. تاريخ يعقوبى، ج 1، ص 247

[3]. المحبر، (محمد بن حبيب بغدادى، متوفاى 245)، ص 338

[4]. كافى، ج 4، ص 242، ح 3

[5]. كافى، ج 3، ص 148، ح 5