262 فقال عليه‌السلام وَقِيلَ إنَّ الْحارِثَ بْنَ حُوطٍ أتاهُ فَقالَ: أَتَراني أَظُنُّ أصْحابَ الْجَمَلِ كانُوا عَلى‌ ضَلالَةٍ؟ يَا حَارِثُ، إِنَّكَ نَظَرْتَ تَحْتَكَ وَلَمْ تَنْظُرْ فَوْقَكَ فَحِرْتَ! إِنَّكَ لَمْ تَعْرِفِ الْحَقَّ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ، وَلَمْ تَعْرَفِ الْبَاطِلَ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ.

فَقالَ الْحارِثُ: فَإِنّي أعْتَزِلُ مَعَ سَعيدِ بْنِ مالِكٍ وَعَبْدِاللَّهِ بْنِ عُمَرَ، فَقَالَ عليه السلام إِنَّ سَعِيداً وَعَبْدَاللَّهِ بْن عُمَرَ لَمْ يَنْصُرَا الْحَقَّ وَلَمْ يَخْذُلَا البَاطِلَ.

بعضى گفته‌اند: (شخصى به نام) «حارث بن حوط» (كه از ياران آن حضرت عليه السلام محسوب مى‌شد؛ ولى راه خطا را مى‌پيمود) خدمت حضرت آمد و عرض كرد:

شما فكر مى‌كنيد من هم لشكر جمل را گمراه مى‌دانم؟ (چنين نيست)

امام عليه السلام فرمود:

«اى حارث! تو به پايين نگاه كردى نه به بالاى سرت به همين دليل حيران و سرگردان شدى (اگر به من و جمعيت مهاجران و انصار پيامبر صلى الله عليه و آله نگاه مى‌كردى‌