طريق پشتيبانى مهمى براى هر فردى حاصل مى‌گردد.

همان‌گونه كه در نيروهاى جسمانى چنين است كه نيروى يك فرد همچون ريسمان باريكى است كه گسستن آن آسان است؛ ولى هنگامى كه نيروها به يكديگر ضميمه شد و طناب محكمى از آن تشكيل گرديد، به گفته شاعر: «چون به هم برتافتى اسفنديارش نگسلد». اين حكم در نيروهاى فكرى نيز كاملًا جارى است.

بر اين اساس يكى از صفات برجسته مؤمنان در قرآن مجيد انجام امور با مشورت ذكر شده است و مى‌فرمايد: «وَأَمْرُهُمْ شُورَى‌ بَيْنَهُمْ» [1] حتى شخص پيغمبر صلى الله عليه و آله به مقتضاى‌ «وَشَاوِرْهُمْ فِى الْأَمْرِ» [2] مأمور به مشورت با مؤمنان بوده است.

در ذيل حكمت 54 كه امام عليه السلام فرموده بود:

«وَلا ظَهيرَ كَالْمُشاوَرَةِ»

شرح مبسوطى درباره اهميت مشورت و آثار پربار آن و در جلد دوم، ضمن خطبه 35 نيز بحثى تحت عنوان بهره‌گيرى از آراى اهل نظر داشتيم.

در تفسير نمونه نيز ذيل آيات فوق بحث‌هاى قابل ملاحظه‌اى آمده است. [3] در پايان اين گفتار حكيمانه و پربار كه مشتمل بر هجده توصيه اخلاقى مهم بود ذكر اين نكته لازم است كه اين سخنان گرچه در اينجا به صورت يك‌جا جمع شده ولى قسمت‌هايى از آن در احاديث مختلف با شأن ورودهاى گوناگون آمده است و بعيد نيست بسيارى از آنها را امام عليه السلام به طور مكرّر به مناسبت‌هاى گوناگون بيان كرده باشد.

به يقين كافى است كه انسان به همين يك گفتار حكيمانه در زندگى عمل كند تا خوشبخت و سعادتمند و پيروز در جنبه‌هاى مادى و معنوى گردد.

[1]. شورى، آيه 38.

[2]. آل عمران، آيه 159.

[3]. به جلد 3 و 20 تفسير نمونه مراجعه فرماييد.