قابل توجه اين‌كه در امالى صدوق‌ (مطابق نقل‌ قاموس الرجال‌ مرحوم شوشترى) روايت مفصلى از قول نوف بكالى از امير مؤمنان نقل شده كه بخشى از آن چنين است:

«يَا نَوْفُ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ مَعِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَلَا تَكُنْ لِلظَّالِمِينَ مُعِيناً يَا نَوْفُ مَنْ أَحَبَّنَا كَانَ مَعَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَوْ أَنَّ رَجُلًا أَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ؛

اى نوف! اگر دوست دارى روز قيامت با ما باشى به ظالمان كمك نكن. اى نوف! هر كسى ما را دوست دارد (در آن روز) با ما خواهد بود حتى اگر كسى قطعه سنگى را دوست بدارد، خداوند او را با آن محشور مى‌كند». [1]

2. راز و نياز شبانه‌

هنگامى كه چشم‌هاى غالب مردم به خواب مى‌رود و پاسى از شب مى‌گذرد و محيطى آرام و روحانى و معنوى به وجود مى‌آيد، پارسايان شب‌زنده‌دار از خواب خوش برمى‌خيزند و به راز و نياز و اداى نماز به درگاه پروردگار مى‌پردازند مخصوصاً در نيمه دوم شب و سحرگاهان اين راز و نياز تأثير بيشترى در پرورش روح و جان دارد؛ نه كسى انسان را به خود مشغول مى‌كند، نه كسب و كار و فعاليت‌هاى روزانه و نه شبهه رياكارى است و انسان به تمام معنا، با خداى خود خلوت مى‌كند و به همين دليل به پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در سايه تهجد شبانه مقام محمود داده شده است؛ «وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسى‌ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً». [2]

نيز به همين دليل به اين‌گونه افراد پاداش‌هايى وعده داده شده كه به فكر هيچ كس نرسيده است: «فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ». [3]

[1]. امالى شيخ صدوق، ص 210.

[2]. اسراء، آيه 79.

[3]. سجده، آيه 17.