برادران دينى آشكار مى‌سازد: با چهره گشاده با آنها روبه‌رو شدن و پيش‌دستى در سلام و جاى مناسب را در مجالس براى آنها مهيا ساختن. [1]

در سومين جمله مى‌فرمايد: «تحمل ناراحتى‌ها گور عيب‌هاست»؛

(وَالْاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُيُوبِ)

. اشاره به اين‌كه بسيار مى‌شود انسان از رفتار بعضى از دوستان و آشنايان و يا حتى افراد عادى ناراحت مى‌گردد و يا مشكلات و مسائلى در زندگى پيش مى‌آيد كه انسان را نگران مى‌سازد. كسانى كه اين‌گونه ناملايمات را تحمل كنند به فضيلت بزرگى دست يافته‌اند كه عيوب انسان را مى‌پوشاند و به عكس، افراد ناصبور و بى‌حوصله داد و فرياد بر مى‌آورند و به سخنان يا كارهايى آلوده مى‌شوند كه سر تا پا عيب است.

اين احتمال در تفسير اين جمله نيز هست كه بسيارى از بى‌تابى‌هاى انسان بر اثر شكست‌هايى است كه در زندگى براى او پيش آمده كه اگر بى‌تابى نكند ديگران از اين شكست‌ها كه بر اثر ندانم‌كارى‌ها به وجود آمده باخبر نمى‌شوند و به اين ترتيب عيوب او پوشانيده خواهد شد. در غير اين صورت همه از نقطه‌هاى ضعف او باخبر مى‌گردند.

مرحوم سيّد رضى به دنبال اين سه جمله حكمت‌آميز اضافه مى‌كند كه در روايتى از امام عليه السلام تعبير ديگرى در اين باره ديده مى‌شود كه فرمود:

«مسالمت‌جويى وسيله پوشاندن عيب‌هاست»؛

(وَرُوِيَ أَنَّهُ قَالَ فِي الْعِبَارَةِ عَنْ هَذَا الْمَعْنَى أَيْضاً: «الْمُسالِمَةُ خِبَاءُ الْعُيُوبِ»). [2]

«خباء» به معناى خيمه است و محلى كه چيزى را در آن مى‌توان پيدا كرد.

[1]. شرح نهج‌البلاغه ابن ابى‌الحديد، ج 18 ص 98.

[2]. در اكثر نسخه‌هاى نهج‌البلاغه «المسالمة» آمده است هرچند در نسخه صبحى صالح «المسئلة» ذكر شده كه به نظر مى‌رسد خطاى چاپى باشد، زيرا معناى مناسبى ندارد.