(وَقَدْ قِيلَ أَيْضاً: إِنَّ الْعَرْطَبَةَ الطَّبْلُ وَالْكَوْبَةَ الطُّنْبُورُ)

ذكر نام داود در اينجا شايد از اين رو باشد كه او حكومت گسترده‌اى داشت و چنين كسى مى‌بايست قاعدتاً از مناجات با خداوند در چنين ساعت از شب بر اثر گرفتارى‌ها غافل بماند. علاوه بر اين، داود به سبب صداى بسيار خوبى كه داشت در مناجات با پروردگار به آن صوت دل‌نشين بسيار علاقه‌مند بود؛ همان صوتى كه قرآن درباره آن مى‌گويد: «وَسَخَّرْنا مَعَ داوُدَ الْجِبالَ يُسَبِّحْنَ الطَّيْرَ». [1]

در اين‌كه ساعتى كه امام عليه السلام به آن اشاره كرده چه ساعتى از شب بوده ممكن است همان باشد كه امام صادق عليه السلام در حديثى كه در كتاب الدعاى‌ كافى‌ نقل شده به آن اشاره كرده است مى‌فرمايد:

«إِنَّ فِي اللَّيْلِ لَسَاعَةً مَا يُوَافِقُهَا عَبْدٌ مُسْلِمٌ ثُمَّ يُصَلِّي وَيَدْعُو اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فِيهَا إِلَّا اسْتَجَابَ لَهُ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ قُلْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ وَأَيُّ سَاعَةِ هِيَ مِنَ اللَّيْلِ قَالَ إِذَا مَضَى نِصْفُ اللَّيْلِ وَهِيَ السُّدُسُ الْأَوَّلُ مِنْ أَوَّلِ النِّصْفِ؛

در شب ساعتى است كه هر بنده مسلمانى با آن هماهنگ شود سپس نماز بخواند و به درگاه خداوند دعا كند دعايش در هر شب مستجاب مى‌شود. راوى مى‌گويد: از آن حضرت سؤال كردم: آن چه ساعتى از شب است؟ فرمود:

هنگامى كه نصف شب بگذرد يك ششم از آغاز نصف دوم همان ساعت است». [2]

از بعضى روايات نيز استفاده مى‌شود كه بهترين ساعت شب براى راز و نياز با خدا وقت سحر يعنى ثلث آخر شب است و ممكن است هر يك از ساعاتى كه گفته شد ويژگى خاص خود را داشته باشد. [3]

در قرآن مجيد نيز به اهميت استغفار در سحرها اشاره شده است. [4]

قابل توجه اين‌كه امام عليه السلام پنج گروه را در اين عبارت خود از قول داود استثنا

[1]. انبيا، آيه 79.

[2]. كافى، ج 2، ص 478، ح 10.

[3]. همان، ح 9.

[4]. ذاريات، آيه 18.