پذيرفته نمى‌شود.

«مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ لَهُ صَلَاةً أَرْبَعِينَ يَوْماً». [1]

در حديث ديگرى مى‌خوانيم: كسى كه به پدر و مادرش نگاه غضب‌آلود كند خدا نماز او را قبول نمى‌كند، [2] همچنين در مورد خوردن غذاى حرام يا شبهه‌ناك. [3]

بنابراين اعمالى مقبول درگاه خداوند واقع مى‌شود كه توأم با تقوا باشد و بى‌تقوايان ممكن است عمل صحيحى انجام دهند و اسقاط تكليفى شود؛ اما عمل آنها بى‌ارزش و فاقد پاداش عظيم و فلسفه و روح عمل باشد.

[1]. كافى، ج 6، ص 401، ح 4.

[2]. همان، ج 2، ص 392.

[3]. بحارالانوار، ج 73، ص 361.