96 و قال عليه‌السلام إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِالْأَنْبِيَاءِ أَعْلَمُهُمْ بِمَا جَاءُوا بِهِ، ثُمَّ تَلَا: «إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ‌لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا ...» الْآيَةَ، ثُمَّ قَالَ: إِنَّ وَلِيَّ مُحَمَّدٍ مَنْ أَطَاعَ‌اللَّهَ وَإِنْ بَعُدَتْ لُحْمَتُهُ، وَإِنَّ عَدُوَّ مُحَمَّدٍ مَنْ عَصَى اللَّهَ وَإِنْ قَرُبَتْ قَرَابَتُهُ.

امام عليه السلام فرمود:

نزديك‌ترين و شايسته‌ترين مردم به پيامبران، آنهايى هستند كه از همه به تعليماتشان آگاه‌ترند (و در سايه اين آگاهى به آن جامه عمل مى‌پوشانند) سپس امام عليه السلام اين آيه را تلاوت كرد: «شايسته‌ترين و نزديك‌ترين مردم به ابراهيم آن‌ها هستند كه از او پيروى كردند و نيز اين پيامبر و مؤمنان به اين پيامبر». به يقين دوست محمد صلى الله عليه و آله كسى است كه خدا را اطاعت كند، هرچند پيوند نسبى‌اش دور باشد و دشمن محمد كسى است كه خدا را نافرمانى كند هرچند قرابت او نزديك باشد. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

در مصادر نهج‌البلاغه آمده است كه از جمله كسانى كه اين كلام پربار را از على عليه السلام نقل كرده‌اند، زمخشرى در ربيع الابرار و مالكى در تنبيه الخاطر و طبرسى در مجمع البيان. بخش اول آن در غررالحكم آمده است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 90).

در كتاب تمام نهج‌البلاغه اين كلام را ضمن وصاياى على عليه السلام به فرزندانش امام حسن و امام حسين عليهما السلام و ساير اولاد آن حضرت نقل كرده است. «تمام نهج‌البلاغه، ص 993».