بعضى- مانند ابن ابى‌الحديد- چنين پنداشته‌اند كه اين آيه در سال حديبيه (سال ششم) كه كفار مكه پيغمبر را از زيارت خانه خدا باز داشتند نازل شده و بعداً به هنگام جمع‌آورى قرآن و ترتيب آن به وسيله اصحاب رسول اللَّه صلى الله عليه و آله در اينجا جاى داده شده است.

در حالى كه اين سخن از دو جهت اشتباه است: اولًا جلوگيرى مشركان از زيارت مسلمانان نسبت به خانه خدا تنها در سال حديبيه نبود پيش از اين نيز چنين بود و ثانياً قرآن در زمان پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله به صورت كنونى جمع آورى شد و اصحاب بر رسول اللَّه صلى الله عليه و آله خواندند. [1]

[1]. شرح بيشتر در اين باره را در تفسير نمونه ذيل آيات سوره حمد در جلد اول مطالعه فرماييد.