كرده‌اى و نمى‌دانى به آخر مى‌رسانى يا نه و اگر آن را به آخر برسانى نمى‌دانى آيا بهره تو در آن همان كوتاهى و تقصير همانند روز گذشته است يا نه. و روز سوم روزى است كه در انتظار آن هستى و باز نمى‌دانى آيا در آن كوتاهى خواهى كرد يا نه (و هرگز نمى‌دانى آن را درك خواهى نمود يا نه) بنابراين آنچه را كه الان در آن هستى غنيمت بشمار و فكر كن كه غير از امروز و امشب را در اختيار ندارى. [1]

ابن ابى‌الحديد در شرح نهج‌البلاغه‌ خود در اينجا اشعارى را آورده و نام شاعرش را ذكر نكرده است؛ اشعارى بسيار گويا و بيدار كننده كه ذيلًا به چند بيت آن اشاره مى‌شود:

گويا اخبار پيشينيان را نشنيده‌اى و گويا نديده‌اى كه روزگار با آنان كه باقى ماندند، چه مى‌كند.

اگر نمى‌دانى اين خانه‌ها و كاخ‌هاى آنهاست كه ورزش بادها گرد و غبار كهنگى بر آن پاشيده و باران‌ها بر آن باريده و فرسوده ساخته است.

آيا هرگز چشم تو انسان زنده‌اى را ديده است كه از گردش روزگار كنار برود جز اين‌كه زمانه قبرى براى او در بيابان فراهم خواهد ساخت؟

گمان نكن اموالى را كه جمع كرده‌اى چيز پرارزشى است، بلكه اعمال صالحى را كه از پيش فرستاده‌اى پر ارزش است.

[1]. كافى، ج 2، ص 453، ح 1. (با تلخيص)