از آن رو كه در كنار نيش‌هاى او نوش‌هاى فراوانى نيز وجود دارد كه نيش‌هاى او را قابل تحمل بلكه شيرين مى‌كند.

با توجه به اين‌كه آنچه در مورد عقرب مناسب مى‌رسد نيش است نه معاشرت كردن اين تفسير از تفسير عبده مناسب‌تر است.

در اينجا تفسير سومى است كه مرحوم كمره‌اى آن را در شرح نهج‌البلاغه‌ خود آورده و مى‌گويد: منظور از اين كلام حكمت‌آميز اين است كه به همه مردان و مخصوصاً جوانان هشدار داده شود كه از زنان آلوده بپرهيزند، زيرا آنها همچون عقربند، هرچند ظاهراً نيش شيرينى دارند؛ ولى هرگز نبايد فريب ظاهر زيباى آنها را خورد و در دام سم كشنده آنها افتاد.

اين تفسير نيز مناسب به نظر نمى‌رسد، زيرا لحن جمله حكمت‌آميز بالا برحذر داشتن نيست، بلكه تحمل كردن و مدارا نمودن است كه با همسران مشروع سازگار است.

بنابراين همان تفسير دوم بهترين تفسيرها براى اين جمله حكيمانه است.

در اينجا اين سؤال پيش مى‌آيد كه آيا اين تعبير درباره همه زنان صادق است يا درباره گروهى از آنها؟ به يقين منظور همه زنان نيستند، زيرا بسيارى از آنان داراى چنان ايمان و تربيت و اخلاقى هستند كه هرگز همسرانشان از آنها نيشى احساس نمى‌كنند، بنابراين منظور اين است كه در طبيعت زن اگر تربيت كافى نداشته باشد و از ايمان و معرفت، روح او سيراب نشود حالت گزندگى به خود مى‌گيرد و اين سخن حكيمانه براى همسران اين‌گونه زنان اين پيام را دارد كه به دليل فوايد وجودى آنان نيش‌هاى آنها را تحمل كنند.

در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه فرمود: «يكى از حقوق زن بر مرد اين است كه اگر كار جاهلانه‌اى انجام دهد او را ببخشد و از او درگذرد»؛

(وَانْ جَهِلَت غَفَرَ لَها). [1]

[1]. كافى، ج 5، ص 510.