62 و قال عليه‌السلام إِذَا حُيِّيتَ بِتَحِيَّةٍ فَحَيِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا، وَإِذَا أُسْدِيَتْ إِلَيْكَ يَدٌ فَكَافِئْهَا بِمَا يُرْبِي عَلَيْهَا، وَالْفَضْلُ مَعَ ذَلِكَ لِلْبَادِي.

امام عليه السلام مى‌فرمايد:

هنگامى كه به تو تحيتى گويند به صورتى بهتر پاسخ گوى و هرگاه هديه‌اى براى تو فرستند آن را به صورت افزون‌تر پاداش ده.

با اين حال فضيلت از آن آغازگر است. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

در كتاب مصادر آمده است كه صدر اين كلام حكمت آميز از آيه قرآن (85 سوره نساء) گرفته شده و ذيل آن در جزء ششم نهاية الارب نويرى به شكل ديگرى آمده است كه نشان مى‌دهد منبع ديگرى به جز نهج‌البلاغه در اختيار داشته است.